Moj grad- novi sad

...Bio sam, kud sve nisam
više ni ne znam 'di sam
vid'o sam sve koješta, bedu i sjaj
varoši ima, što da grešim dušu
boljih i lepših, al' samo jedna je
shvaćaš varoš u koju se vracaš

Novi Sad, podseti se da je grad
kad mu se sa ulica bitange sklone
Novi Sad jos zablista ponekad
kad šest raznih crkava uglas zazvone...

Djole

KRATKA ISTORIJA NOVOG SADA

Naš grad istoričari ubrajaju u mlađe gradove, jer je utemeljen pre 300 godina, tačnije 1694. godine, mada prva arheološka nalazišta otkrivaju tragove naseobina još od pre 3000 godina pre naše ere. Prvi žitelji bili su 12 vojnika sa službom u Petrovaradinskoj tvrđavi i 20 pekara, mesara i drugih zanatlija, koji su služili za potrebe tadašnjeg garnizona.

Čitanka istorije Novog Sada možda nije, u poređenju sa drugim evropskim gradovima, debela knjiga, ali je – od 1694. godine kada je izgrađen mostobran nasuprot Petrovaradinskoj tvrđavi, a oko njega uz obalu Dunava gde je reka najuža nicalo i naselje civila koga u to vreme nazivaju Petrovaradiniense ili Rascianica civitas trans Danubium situata, Predgrađe Petrovaradina ili Racka varoš prekodunavska – ispisana stalnom borbom i težnjama za naprednim, korisnim, dobrim i mirnim zajedničkim životom na polzu svih svojih stanovnika, u prvo vreme Srba, Nemaca, Jevreja, Grka, Mađara i Cincara....

Otet od bara i ritova s početka nastajanja, malo naselje oko Petrovaradinskog šanca, već 1720 je, uz zemunice, imalo i prvu kuću na sprat! Sedam godina kasnije komandant Petrovaradina piše u Beč da je Racka varoš dobro naseljena i imućna. Godine 1731. u Šancu se otvara škola, a prema mapi iz 1745. naselje već ima konture današnjeg grada....

Komorsko graničarska uprava gušila je nastojanja žitelja Šanca da se njihova varoš razvije i to je bio osnovni razlog zbog koga se začela ideja o elibertaciji.

Uporni u svom nastojanju, uz zaleđe svojih imanja, sigurni u sopstvene sposobnosti, građani su prvo sa nesrpskim delom svojih sugrađana 1747. godine sklopili sporazum na čijim osnovama će, dugo godina nakon toga, počivati sklad i uređeni život. Sporazumeli su se da će u Magistratu budućeg oslobođenog grada imati jednak broj predstavnika, ista prava u biranju senatora i činovništva, slobodno ispovedati svoju veru, dizati crkve i škole.....

Delegacija šanačkih građana – Racković, Vujić, Bogdanović, Rašković, Hajl i Anderle – putuje u Beč i pozajmljuje novac za plaćanje elibertacione diplome. Uplativši 80.000 rajnskih forinti u srebru, naši preci, valjani trgovci i zanatlije, kupili su samostalnost i slobodu i širom otvorili vrata svom i napretku svojih potomaka. Pozajmica je otplaćena livadama i pustarama, koje je grad prodao svojim stanovnicima.

Prvog februara godine 1748. carica Marija Terezija donosi odluku da grad postane slobodna kraljevska varoš i daje joj ime: latinski – Neoplanta, mađarski – Új-vidégh, nemački Ney-Satz, srpski Novi Sad.

U proleće 1748. Novi Sad počinje da živi po uzoru na ostale slobodne gradove tog vremena.

Od 1748. do kraja XVIII veka povećava se broj stanovnika, umnožavaju se imanja, deca se školuju. Sedamdesetih godina grad ima svoju svilaru, pivaru, mlin za preradu duvana u burmut... Život karakterišu trgovina, molitva i zabava: trguje se s mnogim zemljama Evrope i Azije, a grad krajem stoleća postaje najjači ekonomski centar na jugu Ugarske.....

Život na raskršću i želja da se živi u saglasnosti sa duhom ovog grada, imao je svoju cenu u burnim vremenima i Novi Sad je 1849. godine doživeo prvo veliko razaranje bombardovanjem. Od 2812 zgrada, ostalo je samo 808.

S polovine XIX veka grad se opet ubrzano podiže i izgrađuje, iz kog vremena većinom i potiče današnja arhitektura starog jezgra grada. Od tada do Prvog svetskog rata podižu se Gradska kuća, Vladičanski dvor i katolička crkva u centru grada, sadašnja Gimnazija “Jovan Jovanović Zmaj”, Jodna banja, Matica srpska...

Poslednjih godina XIX veka i početkom XX, gradi se železnička stanica, most, klanica, plinara, električna centrala, uvodi se tramvaj...

Sredinom XIX, pod austro-ugarskom vlašću, na granici prema Turskoj carevini, Novi Sad je izrastao u značajno privredno sedište, kulturni, nacionalni i politički centar svih Srba, pa su ga poete prozvale Srpskom Atinom. U našem gradu je u to vreme izlazilo 56 listova i časopisa na srpskom jeziku, 1864. godine u njega je preseljena Matica srpska, najstarija naučno-kulturna institucija kod Srba, a 1861. godine osnovano je Srpsko narodno pozorište-najstariji profesionalni teatar u našoj zemlji. U Novom Sadu je sagrađena i prva Srpska narodna škola 1703. godine, gimnazija 1791. u Sremskim Karlovcima, a prva bolnica 1746. godine.

Posle Prvog svetskog rata srpska vojska ušla je u Novi Sad 8. novembra 1918. godine, a Velika narodna skupština Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena 25. novembra donela je odluku o prisajedinjenju Banata, Bačke i Baranje Kraljevini Srbiji. Dan ranije to je učinila i Skupština Srema u Rumi.

U Kraljevini Jugoslaviji Novi Sad postaje centar Dunavske banovine. U to vreme dobija svoj prvi bulevar, Banovinu i novi most. Godine 1936. ima već 69 000 stanovnika.

Drugi svetski rat doneo je strašnu raciju Hortijeve fašističke vojske, kada za tri dana Novi Sad gubi 1 500 svojih žitelja, najviše Srba i Jevreja. Za vreme Drugog svetskog rata poginulo je nekoliko hiljada Novosađana.

Novosadski partizanski odred oslobodio je Novi Sad 23. oktobra 1944. godine.

Oslobođen fašističke okupacije Novi Sad, glavni grad Autonomne Pokrajine Vojvodine, doživljava veliki uspon kao ekonomski, kulturni, naučni, politički, administrativni i svaki drugi centar Pokrajine....

Takozvanom antibirokratskom revolucijom 1988. godine menjaju se politički odnosi u zemlji, a Novom Sadu se smanjuju nadležnosti. Nekoliko godina kasnije kosi ga inflacija, njegove stanovnike pogađa siromaštvo, a u ratovima na teritoriji nekadašnje Jugoslavije gine sedamdeset dvoje Novosađana, grad napuštaju mnogi mladi i obrazovani ljudi, a u njega se sklanjaju na desetine hiljada izbeglih i prognanih.

Taj posleratni period i 1996 – 1997. godinu obeležavaju studentske građanske demonstracije protiv režima, a na čelo grada, izbornom voljom građana, dolaze opozicione političke stranke.

NATO bombardovanje ostavlja Novi Sad bez mostova, komunikacije, vode...

Po prestanku bombardovanja, već prilično iscrpljen grad se užurbano obnavlja, podižu se novi mostovi, pontonski, privremeni, montažno-demontažni... U nedefinisanoj atmosferi nade i krajnjih granica izdržljivosti građani dočekuju i slave pobedu opozicije na septembarskim izborima 2000....

Grb grada Novog Sada

Dunavski park

... i još malo

Tu ja radim sad će još malo 15 godina

sta ti fali > nije ti daleko kuca ... :)

[img]

Uh jebo sam mu kevu sa velicinom ,kad jos ne znam da smanjujem:lol:

lepooo, i veeelikooo

Novi Sad je grad taman po meri čoveka. Ni prevelik ni premalen, ni prebrz ni prespor, ni preambiciozan ni lenj, ni previše intiman ni bolesno otuđen. Ne obećava što se ne može, ali i ne ostavlja rane razočarenja. Dakle, taman.

Novi Sad ima sve što je gradu preko potrebno. Ima ljubav svojih 300.000 Novosađana svih nacija i vera koje su ovom stranom hodile i brodile pa se tu zadržale. Grad ima bogatu prošlost, a kakav mu je mentalitet, nastaviće se tako i u budućnosti.

Onda, ima Dunav. Uz Novosađane to je njegovo najveće bogatstvo. Uz Dunav je nasledio Petrovaradinsku tvrđavu - dragulj među zdanjima iste vrste, zatim Štrand - najlepšu rečnu plažu u Evropi i mnogobrojna izletišta do kojih se začas može dopešačiti, dovozati ili doploviti. Kako je osvajao priobalje, grad je u blizini Dunava smestio najveći deo Univerziteta. Nekada je ovde, na Dunavu, bilo i prelepih mostova.

Grad je odnegovao i najstarije nacionalne institucije: Maticu srpsku i Srpsko narodno pozorište. Oni su Novom Sadu uzvratili mnogostruko - daju pečat svemu što se na kulturnoj sceni zbiva. Pisci, slikari, muzičari, igrači, arhitekte i svi ostali, bili profesionalci u poslu ili zaljubljenici, ni u snu ne zaboravljaju gde su temelji onome što rade i kakvi su.

Novi Sad je grad srednjeevropski u najvećem broju svojih osobina. Takva mu je i privreda, poljoprivreda, usluge raznih vrsta, sport, kultura - sve je to bazirano na prepoznatljivom srednjeervopskom kulturološkom i mentalitetnom obrascu.

Veceras u 20:30 na trgu povodom dana grada Novog Sada nastupa tamburaska legenda Zvonko Bogdan !