Subotica

Subotica i njena okolina zauzimaju centralni položaj Panonske nizije i opkoljene su Karpatima, Alpima i planinama Balkanskog poluostrva. Grad zapravo leži nešto severnije od linije Bela Crkva-Stara Pazova- Sremska Mitrovica koja označava 45° sgš-centralni deo severnog umerenog pojasa. Subotica leži na kontaktu različitih geomorfoloških celina. Na njenom jugu je Telečka lesna zaravan koja prema severu prelazi u Subotičko-horgošku peščaru. Grad zauzima centralno mesto između Dunava na zapadu i Tise na istoku i predstavlja najizrazitije gradsko sedište između ovih reka. Klima ovog područja je izrazito panonska sa vrlo toplim letima i vrlo hladnim zimama uz malu godišnju količinu taloga.



Od različitih vetrova koji dopiru do ovih područja najčešći su severni hladni i zapadni vlažni vetrovi, a posledično ovom klimatu odgovara stepska vegetacija, koja je vremenom zamenjena kulturnom.
Turistički i tranzitni položaj Subotice je uslovno rečeno poboljšan stvaranjem Srbije. Naime, Subotica leži na tranzitnom internacionalnom putu E-75, a u njenoj blizini se nalaze dva nejfrekventnija granična prelaza. Danas se preko Horgoša i Kelebije obavlja najveća interakcija putnika i robe, kako drumskim tako i železničkim saobraćajem, što generalno Subotici daje epitet povoljnosti.
Na izrazitu povoljnost njenog položaja najviše utiču saobraćajni faktori, naročito ako se zna da ovaj grad leži na trenutno najvažnijem prostornom-strateškom pravcu Koriduru X.

Arheologija

Najstariji arheološki nalazi na široj teritoriji Subotice potiču sa obale jezera Ludaš, još iz perioda poslednjeg ledenog doba. Međutim u neposrednoj blizini grada postoje nalazišta i iz perioda neolita, bakarnog i bronzanog doba. Izvestan broj nalaza govori i o prisustvu Skita, Dačana, Gota, Huna i Avara na ovim prostorima. U vremenu kada se mađarska plemena naseljavaju na teritoriju Karpatskog basena, zatiču na ovim prostorima slovenske narodne grupe.

Istorija

U pisanim izvorima ime Subotice se javlja relativno kasno u formi Zabotka - u jednom zvaničnom dokumentu koji datira iz 1391. godine. Malo je relevantnih podataka o gradu iz tog vremena, izuzev da potpada pod segedinski sandžak i to od 1526. godine.
Za razvoj Subotice značajni su sledeći datumi:

* 1794. godine Subotica dobija status trgovišta sa novim imenom Sv. Marija,
* 1779. godine kada grad biva proglašen za Slobodan kraljevski grad pod nazivom Marijaterezijapolis i
* 1869. godina izgradnjom železičke pruge Segedin-Subotica.

U narednom periodu, Subotica doživljava renesansu kulturnog i ekonomskog razvoja. Započinje povezivanje grada sa ostalim delovima Evrope, te je pruga sa sobom donela i novi soj ljudi-trgovce, bankare koji sublimišu nove kulturne potrebe tog doba.